Jadwiga Andegaweńska, znana również jako Święta Jadwiga, to postać kluczowa dla historii Polski i Litwy. Urodziła się w 1373 lub w 1374 roku w Budzie jako córka króla Ludwika Węgierskiego. W 1384 roku, w wieku zaledwie 10 lat, została koronowana na króla Polski, stając się jednym z najmłodszych władców w historii Polski. Jej małżeństwo z Władysławem II Jagiełłą, wielkim księciem Litwy, umocniło sojusz między obydwoma krajami i doprowadziło do przyjęcia chrztu przez Litwę, co było kluczowym wydarzeniem dla dalszej historii Polski i Litwy.

Jadwiga, będąc wykształconą i pobożną władczynią, zaangażowała się w działalność dobroczynną i wspierała rozwój kultury oraz sztuki. Jej panowanie charakteryzowało się także staraniami o reformę Kościoła, w tym dążeniem do ograniczenia skutków nadmiernego bogacenia się duchowieństwa.

Po jej śmierci w 1399 roku, Jadwiga była czczona przez Polaków i Litwinów jako święta, a jej kult rozprzestrzenił się w całej Europie. Jej postawa tolerancji religijnej oraz starania o pokój i dobrobyt ludzi sprawiły, że została zapamiętana jako jedna z najważniejszych postaci w historii Polski.