Katarzyna II Wielka, znana również jako Katarzyna II, była jedną z najbardziej wpływowych cesarzowych Rosji. Urodziła się jako księżniczka niemiecka w 1729 roku w Stettinie, a w 1745 roku wyszła za mąż za Piotra III Fiodorowicza, przyszłego cara Rosji. Po jego śmierci w 1762 roku, Katarzyna przeprowadziła zamach stanu, który pozbawił tron jej męża i wyniósł ją na cesarski tron Rosji.

Jako cesarzowa, Katarzyna II przeprowadziła szereg reform, które miały na celu modernizację i europeizację Rosji. Zreformowała administrację, edukację, prawo i gospodarkę, wprowadzając wiele nowych pomysłów i instytucji, w tym pierwsze uniwersytety w Rosji.

W kontekście Polski, Katarzyna II odegrała kluczową rolę w rozbiorach Polski. Wspólnie z cesarzem Austrii Józefem II i królem Prus Fryderykiem II, Katarzyna II przeprowadziła trzy rozbioru Polski w latach 1772, 1793 i 1795 roku. Te działania doprowadziły do podziału terytorium Polski między Rosję, Austrię i Prusy, co skutkowało utratą niepodległości przez Polskę na ponad sto lat.