Żołnierz Wehrmachtu był członkiem niemieckich sił zbrojnych podczas II wojny światowej. Wehrmacht to ogólna nazwa dla niemieckich sił zbrojnych, które składały się z trzech głównych gałęzi: armii lądowej (Heer), marynarki wojennej (Kriegsmarine) i lotnictwa (Luftwaffe).

Rola żołnierza Wehrmachtu w II wojnie światowej była różnorodna i zależała od rodzaju jednostki, w jakiej służył oraz od okresu i obszaru działań wojennych. Niemiecka armia była jedną z najpotężniejszych sił militarnych w ówczesnym świecie i odegrała kluczową rolę w niemal wszystkich kampaniach wojennych prowadzonych przez III Rzeszę.

Żołnierze Wehrmachtu brali udział w licznych inwazjach i kampaniach militarystycznych, takich jak:

• Atak na Polskę we wrześniu 1939 roku, co rozpoczęło II wojnę światową w Europie.
• Inwazja na Francję w 1940 roku, co doprowadziło do upadku Francji i zajęcia większej części Europy Zachodniej przez Niemcy.
• Operacja Barbarossa, czyli atak na Związek Radziecki w 1941 roku, co było największą inwazją w historii.
• Bitwa o Stalingrad, która była jednym z najkrwawszych starć II wojny światowej i zakończyła się klęską Niemców.
• Obrona Niemiec przed alianckimi inwazjami w latach 1944-1945, w tym bitwa o Normandię i bitwa o Berlin.

Żołnierze Wehrmachtu nie tylko walczyli na frontach, ale także brali udział w okupacji i administracji terytoriów zajętych przez Niemcy, jak również byli zaangażowani w masowe zbrodnie wojenne, takie jak masowe egzekucje, masowe deportacje i eksterminacja ludności cywilnej oraz ludności żydowskiej w obozach koncentracyjnych i obozach zagłady.