Jadwiga Dziubińska (1874– 1937) to polska działaczka ruchu ludowego, posłanka na Sejm Ustawodawczy (1919–1922) i autorka wielu nowatorskich programów pedagogicznych. Założyła sieć szkół rolniczych, m.in. w Sokołówku, Pszczelinie, Kruszynku i Starym Brześciu. W latach 1891–1894 studiowała jednocześnie nauki biologiczne, społeczno-pedagogiczne i historyczno-literackie. Momentem przełomowym w życiu Jadwigi Dziubińskiej były letnie wakacje 1897 spędzone z rodzicami na wsi. Postanowiła wtedy żywo zaangażować się w kształcenie młodzieży z terenów wiejskich. Założyła w Pszczelinie pierwszą spółdzielnię uczniowską. Całe szkolne życie oparte było o samorząd, do którego na równych prawach należeli nauczyciele i uczniowie. Po wybuchu I wojny światowej pracowała w Polskim Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny^. W maju 1915 wyjechała do Rosji w „najdłuższą podróż swego życia”. W latach 1915–1917 dostarczała odzież, żywność, organizowała pomoc lekarską dla Polaków jeńców i uchodźców wojennych. Objeżdżając obozy syberyjskie niosła więźniom słowa otuchy, zachęcała zesłańców do organizowania się i zakładania kół samopomocy. Po 1922 wycofała się z życia politycznego i ponownie zajęła się krzewieniem oświaty.